Tickets, Art Deco en wie weet wat nog meer allemaal deel 2.

-vervolg van Maandag 5 Oktober-

Na een heerlijke douche was het tijd voor een lekker ontbijt. Zoals gezegd zijn we naar de IHOP gehopt. Deze IHOP was gebouwd in het jaar 74 voor Christus en volgens mij de serveerster een paar jaar later. De keuze van wat te gaan eten was snel gemaakt. Ik had lekker pancakes met aarbeien en Ton een geweldige omelet met steak, hashbrowns en toast. Het was zo ontzettend veel dat hij de helft heeft laten staan. Erg lekker maar zo veel !!!

Na het ontbijt zijn we richting Homestead gereden om te kaartjes voor de Indy race van zaterdag op te halen. De ticket-office is open van 9 tot 5 dus hebben tijd zat. Op ons gemakt via de Turnpike tolweg naar het zuiden gereden. Toen we daar aankwamen was de boel gesloten. NEE HE !!! wat nu weer ?? Het lijkt er steeds meer op dat deze vakantie 1 grote ramp gaat worden. We rijden terug naar een Gate waar we een security persoon hadden gezien. Daar het verhaal uitgelegd en de bevestigings email laten lezen. Ze belde naar haar baas en vertelde ons verhaal, hij kwam met de snuggere opmerking dat we aan de overkant bij de ticket office moesten zijn. Maar we hadden net verteld dat die dicht was. Zo zie je maar, luisteren is nog moeilijk hoor !

Ik had het telefoon nummer van diegene waarbij ik de tickets had besteld. Dus die security chick belde haar op en kreeg te horen dat ze onderweg was en over een kwartiertje er zou zijn. Nou dat valt dan wel weer mee..... of toch niet ?
Toen ze er eenmaal was moest ik mijn ID laten zien en ze liep naar de bak met kaarten. Ze kwam terug met lege handen. Echt ? Ja hoor !! daar gaan we weer.....
Ze vroeg wanneer ik de kaartjes had betaald en dat was maanden geleden. Ze keek nogmaals in mijn paspoort en vroeg of mijn achternaam Sylvester was. Ik schoot bijna in de lach en zei nee dat is mijn tweede voornaam. Mijn achternaam is Mol. Zij weer terug en kwam met kaarten naar haar raampje. Ja Ja....dat waren mijn kaarten. Gelukkig maar.

Via de 1 terug gereden richting Miami. Het was redelijk druk onderweg, en een uurtje of 2 later waren we bij het Holocaust Monument. We hadden vanmorgen op het lokale nieuws gezien dat het vandaag erg warm en vochtig zou gaan worden, nou dat klopt. Toen we de auto uitstapte leek het alsof we in een sauna stapte. Niet normaal meer, wat een hitte.

Het Holocaust Monument is werkelijk een zeer indrukwekkend monument. Toen we daar liepen kregen we kippenvel en tranen in de ogen. Ongelovelijk wat is dat mooi.
Kijk maar naar de foto's, die zeggen genoeg.











Flink onder de indruk van alles zitten we in de auto met de airco op windkracht 100 af te koelen en praten nog wat over het waarom van het monument. Afgekoelt rijden we richting Ocean Drive/South Beach. Daar gaan we opzoek naar het Art Deco Visitors Center. We parkeren de auto en gaan daar even naar binnen. Het blijkt niet meer te zijn dan een winkel met allerlei 'overprized' souveniers. Het meeste wat ze daar verkochten is rommel maar ik vind wel een ansichtkaart uit 1930 van een hotel uit die tijd. Erg mooi en in perfectie staat en zeker niet duur.

Eenmaal weer buiten lopen we over Ocean Drive en genieten we van alles wat we zien. Mooie Art Deco hotels, geweldig mooie auto's en allerlei type mensen. Het is alleen verschrikkelijk warm en gaan een paar keer in de schaduw zitten bijkomen. Op een thermometer zie ik dat het bijna 40 graden is. En de luchtvochtigheid is ook zeer hoog. Overal waar zweet uit kan komen loopt ook een constante stroom zweet uit. Ik laat dan ook een hele rivier van zweet achter overal waar ik loop. We hebben 3 uur op de parkeermeter staan maar dat hou ik niet vol. Heb allang het laatste water opgedronken en begin langzaam op een gedroogte pruim te lijken. We besluiten dan ook om via de andere kant van de straat, de schaduw kant, terug te lopen naar de auto en de rest van Ocean Drive met te auto te doen. Aan de overkant zit het vol met restaurants en bars. We lopen langs een Johnny Rockets en besluiten daar wat te gaan eten. We gaan wel binnen zitten want daar is het tenminste koeler.
Een heel vriendelijke serveerster helpt ons en eerst drinken we een enorme hoeveelheid Diet Coke en komen wat bij van de hitte buiten. We eten een lichte maaltijd en genieten van alles wat voorbij komt.

Hier wat foto's van de mooie Art Deco gebouwen op Ocean Drive.
-klik op de foto voor vergroting-






Natuurlijk heb ik nog veel meer foto's gemaakt maar die plaats ik later wel in het online foto album want de internet verbinding hier is niet zo goed, het uploaden van foto's neemt te veel tijd in beslag.

Na een voedzame maaltijd gaan we terug naar de auto. We rijden wat over Ocean Drive en besluiten dan opzoek te gaan naar de tattoo shop van Miami Ink. Na wat zoeken vinden we hem en parkeren de auto. Misschien laat ik er wel een tattoo zetten zeg ik tegen Ton. Eenmaal binnen bladeren we wat door de boeken en vinden het allemaal wat gewoontjes wat ze zo standaard aanbieden. Ik heb wel iets in mijn hoofd, 2 shootings stars voor mijn overleden ouders, en ik vraag aan zo'n type achter de balie wat dat kost. Hij zegt $500.- Ik zeg WAT ? (ik denk nog dat ik het verkeerd versta) en hij zegt nogmaals $500.- Ik zeg bedankt. Zo zeg wat is dat ver overprized. Die gasten denken zeker dat ze omdat ze bekend zijn van TV ze zulke hoge prijzen kunnen vragen en dat wij er dan nog intrappen ook. Nou mooi niet. Wat een stelletje over het paard getilde en er ook nog afgevallen je weet wel wats.... Daar trappen we als zuinige Hollanders niet in. Er was inmiddels ook een Duits stel binnen gekomen en die hoorde dat zo en die vielen ook bijna flauw.

We lopen maar snel naar buiten en vertrekken richting Collins Avenue. We rijden richting het noorden en komen langs allerlei hele mooie, maar vaak lege, appartementen complexen. Je kan echt merken dat de crisis hier flink heeft toegeslagen. Zelfs hele woontorens staan niet afgebouwd en verlaten nog in de steigers. Trieste bedoeling allemaal.
We rijden over het gedeelte van Collins Avenue, die flink wat kilometers lang is, waar wij eind jaren 80 (los van elkaar) zijn geweest. Er is niets meer te herkennen. Alles wat er toen stond van leuke kleine motelletjes is weg en er staan alleen maar hoge en zeer hoge appartementen complexen en mega hotels. Heel de charme van oud Miami Beach is weg en dat is zonde.

We rijden nog een flink eind door, tot Hollywood (nee niet die bekende in California), en gaan dan richting het westen terug naar Hialeah waar ons hotel staat. We tuffen lekker en genieten van alles om ons heen.
Eenmaal terug in het hotel rustte we wat uit en gaan 's avonds lekker eten bij Pollo Tropical, een fast food restaurant waar ze heerlijke Carribean Food hebben. Het is wel fast food maar 1 van de weinige goede vinden wij.

UITZICHT VANUIT DE KAMER IN MIAMI


Terug op de kamer neem ik een heerlijke verfrissende douche en begin aan het weblog. Maar na een tijdje beginnen mijn oogleden toch aardig dicht te vallen en besluit het later af te maken en te gaan slapen. Ton is al in slaap gevallen. Morgen gaan we naar Orlando en dat doen we via een binnendoor route via de US27. Dat is zo'n 4 uur rijden door moerassen en langs Lake Okeechoobee. Erg mooi maar ook zeer vermoeiend dus ik ga lekker slapen................

Temperatuur vandaag 40 graden

Kilometers gereden: 224 km