Laat het feest beginnen...of de ellende maar beginnen

Zaterdag 3 oktober.

Ga er maar eens goed voor zitten en laat de ellende maar over je heen komen.

Dit is het verhaal van Dikkie Dik en de lange reis.

Om 6.15 uur ging de wekker maar ik was al een half uur wakker. Direct een bak koffie gezet en Michel, onze chauffeur, wakker gemaakt. Na een kop koffie en een klein ontbijt was het tijd om de bagage in de auto te zetten. We vliegen pas om 12.20 uur maar moeten minimaal 3 uur van te voren aanwezig zijn op Schiphol en ik zelf wil altijd nog iets eerder weg want je weet maar nooit wat je tegen komt onderweg. Gelukkig was het onderweg lekker stil op de weg dus we waren snel op Schiphol. Michel uitgezwaaid en hem nogmaals in z'n oren geknoopt dat hij onderweg op z'n snelheid moet letten i.v.m. alle camera's onderweg.

Ik had gister al op het internet ingecheckt dus we konden de lange rij die bij de incheck balies stond fluitend voorbij lopen. De bagage bij de 'drop-off' afgegeven en gelijk door de douane. Ook daar was het opvallend stil. Eenmaal voorbij de douane komt het echte vakantie gevoel naar boven. Tijdschriften gekocht, koffie gedronken en Ton z'n laatste sigaretje gerookt.

ja ik weet het, dat zei ik verleden jaar ook maar na de vakantie was hij toch weer begonnen...helaas.

Voor het instappen de verplichte vragen beantwoord. En nee....we hebben niets meegenomen voor andere...en ja we hebben zelf de koffers ingepakt...DUH !!!!

Keurig op tijd ingestapt en toen we eenmaal zaten kwam de eerste verrassing via de omroep in het vliegtuig. Omdat er een radar post in Ierland defect is moeten alle vliegtuigen een veel noordelijker route vliegen en dat betekend dat we ruim 9.15 uur onderweg zijn i.p.v. ruim 8 uur. Zo wordt de ruimte tussen deze en de binnenlandse vlucht wel een stuk kleiner maar het is nog steeds te doen.

Na een kwartier kwam de volgende verrassing. Er is een klein technisch mankement en dat moet gemaakt worden maar het zou zo gebeurt zijn. En wat denk je ? Natuurlijk niet..... een paar minuten later was de mededeling dat we onze "time-slot" hebben gemist en dat we 90 minuten moeten wachten. Maar wij weten wel beter, de techinische crew is nog steeds t.h.v. waar wij zitten bezig aan de buitenkant van het vliegtuig. Wat nou slot gemist ??? Er is gewoon iets kapot en zeg dat dan gewoon. Maar goed, na 40 minuten kwam dan toch de mededeling dat we konden vertrekken. Heel misschien als hij een beetje sneller zou vliegen zouden we de aansluitende vlucht nog halen.

Maar al gauw was het onderweg duidelijk dat dat niet zou gebeuren. De omweg was zo groot en het slechte weer en harde wind zorgde ervoor dat we veel te laat zouden aankomen. Jammer... en toch wel balen natuurlijk want de vraag was of we dan nog wel vandaag zouden doorvliegen naar Miami.

Nou, om een lang verhaal kort te houden... Nee dus, we hebben het niet gehaald. Om 17.30 is de vlucht naar Miami vertrokken en wij zijn om 17.40 uur geland en toen moesten we nog door immigratie en douane. Dat ging gelukkig redelijk snel.
Vlak voor de landing werd ons verteld dat we na douane en immigratie we ons moesten melden bij Customer Service. We waren niet de enige want toen we daar aan kwamen lopen stonden er al 835.109 mensen. Zo zeg, wat was die rij lang en maar 6 mensen die ons hielpen. Nou dat ging nog wel een paar uur duren, dachten we nog. En inderdaad, na een uur of anderhalf waren we nog niets opgeschoten maar er wel inmiddels achter gekomen dat er geen vluchten meer naar Florida gingen. Dat werd dus slapen in Washington. Maar voorlpig nog wachten in een ontzettend lang rij.

Toen we een metertje of 5 waren opgeschoten in 90 minuten werden we alleen maar bozer en kwader. Het stoom kwam ondertussen overal uit en onze lontjes waren ondertussen ook al opgebrand dus we stonden allemaal op ontploffen. Eindelijk kwam er iemand van United lang de rij lopen en vroeg wie er allemaal van de vlucht vanuit Amsterdam kwamen. Iedereen riep dus gelijk...ik....ik...ik...wij..wij....en wij ook !!! Nou, vertelde de hoogblonde strakgetrokken kauwgom kauwende "dame", dan kunt U bij die andere balie zich melden. Iedereen dus als gallopeerende paarden naar die andere balie. Die ' vriendelijke ' dame daar keek als een hert in de koplampen naar de aankomend stormende menigte. Je kon haar bijna horen schreeuwen...HELP !!! Wat komen al die mensen doen ?? Die hoogblonde strakgetrokken kaugom kauwende "dame" had haar namelijk niet verteld dat we richting haar zouden komen dus ze riep in paniek dat we weer terug in de andere rij moesten gaan staan. Nou toen ontplofte dus bij iedereen. Echt niet, je gaat ons echt niet weer in de rij sturen. Je gaat ons nu helpen of anders........

Nou uiteindelijk nam ze toch maar de wijze beslissing om ons te gaan helpen en na een paar minuten kwamen er nog een paar bij dus toen ging het opschieten. Eindelijk waren we aan de beurt en het eerste wat die man zei was dat we vandaag dus niet meer naar Florida zouden gaan. United zal een hotel betalen en morgen gaan we naar Florida.
De eerstvolgende vlucht had nog maar 1 stoel vrij maar hij kon ons ook overboeken op een vlucht van US Airways naar Miami. Nou doe dat dan maar zeiden we.

Hij regelde een kamer in een hotel, gaf ons vouchers voor eten en voor een taxi om ons morgen naar Reagan National Airport te brengen want de vlucht naar Miami van US Airways gaat van een andere luchthaven. Onze bagage konden we weer ophalen en zelf morgen meenemen of hij zou het regelen dat het met de eerst volgende vlucht naar Miami zou worden gebracht. Ik zeg ZOU want.....ach, dat lezen jullie straks wel.

Doodmoe gingen we naar buiten waar een shuttle bus ons naar het hotel ging brengen. We hadden een kamer in het HYATT hotel en dat bleek een heel mooi duur hotel te zijn met prachtige kamers. Toen we daar waren ingecheckt en naar de kamer gingen keken we onze ogen uit. Wat een prachtig hotel. We deden de deur open van de kamer en het was in koor WOW !!! wat mooi. Een een hele mooie grote kamer met aparte 'woonkamer' en slaapkamer.

Na al deze ellende, het lange wachten en het bijna ontploffen van kwaadheid hadden we ondanks de vermoeidheid een ontzettende honger. We hadden vouchers van $30 en die gaan we gebruiken ook. Beneden in het hotel zit een goed restaurant hadden we al gezien dus we gaan maar even wat eten.
De kaart ziet er erg goed uit allemaal. Heerlijk eten voor een redelijk bedrag. Ton neemt een tortilla soep en ik een kreeften bisque als voor gerecht. En als hoofdgerecht neem ik kipfilet in een jus van thijm met paddestoelen en Ton neemt heerlijke lamskoteletten in een saus van frambozen met heerlijke aardappelpuree met spinazie erdoor. Het was echt heerlijk !!

Eenmaal klaar met eten moest ik nog even naar Hertz bellen om te zeggen dat we een dag later onze huurauto kwamen ophalen i.v.m. het missen van onze vlucht. Nou dat was geen probleem zeiden ze. Ja dat zeiden ze maar dat bleek ook niet waar te zijn. Waarom niet ?? Ook dat lees je later wel.

Eenmaal weer boven in de kamer heb ik nog een heerlijke douche genomen maar Ton was zo moe dat hij direct naar bed is gegaan en binnen 43 seconden diep in coma lag.
Ik heb nog wat TV gegeken maar ben ook vrij snel gaan slapen.

We zijn al een dag onderweg maar zijn er nog lang niet......

Truste...................