Thuiskomst en epiloog

~Zingt U met mij mee....~

't Is weer voorbij die mooie vakantie

Die vakantie die begon zowat in Oktober

Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen

Maar voor je het weet is heel de vakantie alweer lang voorbij.....

De terugreis is goed verlopen. Na de tussenstop in Washington waren we binnen 6 uur in Amsterdam. We vertrokken mooi op tijd en de vlucht verliep prima. Op een paar keer lichte turbulentie na was de vlucht zo smooth als babybilletjes. Helaas rook het er ook naar want de man voor mij had nogal last van veel lucht in z'n darmen. Heb een paar keer een kort slaapje gehouden. Slapen in een vliegtuig vind ik altijd moeilijk. Puur uit vermoeidheid vielen de ogen een paar keer dicht maar echt slapen is het niet.

Precies op tijd zet de piloot de Boeing 777 z'n wielen op de landingsbaan. Net als de vlucht een "smooth landing". Eenmaal het vliegtuig uit eerst even de blaas legen en dan naar de douane. Schande voor zo'n luchthaven als Schiphol die enorm kleine ruimte waar 3 douane beambte zitten die al die inkomende passagiers moeten controleren. In vergelijk: op Washington zaten zeker 25 mannen op een rij die al die passagiers controleerde, fotografeerde en hun vingerafdrukken afnam.

Bij band 16 kwamen de koffers binnen, maar onze koffers zaten schijnbaar achterin het vliegtuig want het duurde echt lang eer ze op de band verschenen. Het drama van Miami kwam al boven borrelen en even dacht ik dat onze koffers misschien nog wel in Washington zouden staan. Maar gelukkig niet. Alle tassen en koffer op een kar geladen en vrolijk door de douane gelopen waar niemand stond. Sandra en Michel stonden al te wachten maar hadden slecht nieuws. Onze auto, waar Sandra mee zou komen, had het begeven. Vrijdag wilde ze gaan tanken en toen hield hij er spontaan, tijdens het rijden, mee op (later zal blijken dat de accu kapot was en is inmiddels vervangen). Dus waren ze beide met hun eigen auto gekomen want met alle bagage en ons vieren passen we niet echt in de Twingo van Sandra.

Eenmaal thuis spreken we af dat we later in de middag naar Vierpolders zullen komen om de honden op te halen en te blijven eten. Maar eerst even een paar uurtjes slapen anders storten we vanmiddag in.

's Avonds in 4Polders heerlijk Hollandse stamppot gegeten en alle verhalen verteld.

******EPILOOG******

Het was weer een waanzinnige vakantie met:

2 auto's

10.000 km's

30 tankbeurten

2 hotels

1 dode wasbeer

30 stukken cheesecake

25 cookie and cream shakes

18 pijnstillers + 1 spuitbus cooling spray voor de verbrande huid

10 tassen vol outlet shopping

153 plastic tasjes WalMart boodschappen

17 grote alligators

3057 foto's

12 uur video

3 ontplofte credit cards

en veel, heel veel, ontzettend veel meer......

iedereen die ons weblog heeft gelezen, bedankt

iedereen die een reactie heeft geplaatst, bedankt

buurvrouw Gaby, bedankt

buurvrouw Monique, bedankt

buurman Aart, bedankt

Zwager/broer Wando, bedankt

Schoonzus Astrid, bedankt

Michel, bedankt

Sandra, bedankt

al die vriendelijke Amerikanen, bedankt

United Airlines, niet bedankt

tot de volgende keer..........................

De terugreis

Zaterdag 7 november.

De laatste dag is aangebroken. Ik was al vroeg, 07.00 uur, wakker. Van de laatste koffie een bakkie gezet en Ton wakker gemaakt. Op ons gemakt de koffie gedronken en het nieuws op TV gekeken. Amerika is nog steeds geschokt over wat er is gebeurt de laatste 2 dagen. De schietpartij in het leger in Texas en de schietpartij in Orlando. Erg wreed allemaal. Maar ja, dat krijg je als je je gun kan kopen bij Guns Galore of Guns 'R Us. Zulke shops komen we ook regelmatig tegen. Maar aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat je een indringer in je huis die je leven bedreigt mag neer knallen.

Na de koffie hebben we de koffer en tassen afgesloten, gedoucht en de rotzooi opgeruimd. De tijd om te vertrekken is aangebroken. Met pijn in ons hart doen we de deur achter ons dicht. Ieder jaar wordt het toch weer moeilijker om weg te gaan. En die 5 weken ??? Die zijn om gevlogen !!!

Voor het laatste bakkie Bukkie rijden we naar onze eigen Starbucks aan de 192. Daar genieten we in volle teugen. Maar ook hier moeten we weg en rijden naar de luchthaven. We leveren de auto af en het bonnetje staat op nul. De totale kilometerstand van gereden kilometers is bijna 10.000 km. Echt ongelofelijk !! Als we die stand zien dan beseffen we wel degelijk dat we 5 weken hier geweest zijn. Voor ons gevoel is alleen de tijd omgevlogen.

De courtesy bus brengt ons naar Terminal B. We hadden thuis al ingecheckt dus we hoeven alleen maar de labels te printen en de koffers af te geven. Alle koffers zitten onder de 23 kg. Met 27 kg heen en met 85 kg terug. Hoe doen we dat ??????? Vraag maar aan Dhr. T.Hilfiger

Nu zitten we bij gate 42 voor de vlucht naar Washington DC. Daar hebben we bijna 2 uur overstaptijd voor de vlucht naar Amsterdam. Daar is geen gratis internet dus de rest van het verslag wordt thuis geschreven.

Een ieder die ons verslag heeft gevolgd en de moeite heeft genomen om reacties achter te laten, hartelijk bedankt daarvoor. We vonden dat heel leuk.

Houdoe !

Nog steeds helemaal niets

Vrijdag 6 november.

Onze laatste dag is altijd een dag van laatste dingen doen, koffers pakken en eten bij de Red Lobster.
We proberen wat uit te slapen maar we zijn toch om 9 uur wakker. Drinken een bakkie koffie en kijken naar de ochtend programma's waar we de laatste 5 weken vaak naar keken. Live Kelly and Regis en Family Feud zijn wel onze favoriten.

We wilde bij de Marketstreet Café ontbijten maar hebben toch maar geen trek in eieren enzo dus gaan we maar naar de Panera. Daar eten we weer lekker en gaan dan onze laatste geld uitgeven bij de Hilfiger winkel.

Terug thuis gaan we inpakken. Altijd het moeilijkste moment van de vakantie. We kunnen er maar niet over uit hoe snel het allemaal weer is gegaan. De hele middag zijn we bezig met pakken en komen tot de conclusie dat we toch nog een sporttas ofzo moeten hebben.
Die gaan we halen voor dat we gaan eten. Zoals elke vakantie eten we de laatste avond bij de Red Lobster. Heerlijk kreeft, krab en garnalen. Zo ontzettend lekker.

Na het eten lopen we nog naar Old Town voor een rondje auto-meeting. Niet echt bijzonder maar wel leuk. Eenmaal thuis pakken we de laatste spullen in, kijken TV en ik schrijf nog wat in het weblog.

Morgen is de grote reisdag dus we gaan zo maar slapen.

Gemiddelde temperatuur: 26 graden
Gereden kilometers: nog minder dan gisteren

Helemaal niets

Donderdag 5 november

De laatste dagen van de vakantie worden dagen met helemaal niets bijzonders. We hebben nu al zoveel kilometers gereden dat we de laatste 2 dagen zoveel mogelijk niets doen.
Ik wil nog wat dingen bij de WalMart kopen voor thuis en ons laatste cash geld willen we bij de Outlet uitgeven.
We gaan eerst even langs Hertz om de schade aan te geven en eventueel de auto om te ruilen. Maar ze hebben niets staan dus vullen we alleen een schade formulier in. Voor de losse rubberen lip onder de bumper gaan we opzoek naar wat tie-raps. We vinden een doe het zelf zaak bij Celebration. Ter plaatse repareert Ton de auto.

Dan gaan we bij de Starbucks natuurlijk een bakkie doen. We gaan natuurlijk bij onze vaste 'Bucks. Het personeel is daar zo aardig en kent ons al een beetje. Één van de vaste meiden maakt altijd een vriendelijk kletspraatje. We drinken onze koffie en 'double shot Latté' met het plakkie Lemon Pound Cake erbij. We blijven op ons gemak zitten kletsen en kijken naar alles wat voorbij en binnen komt. Reuze gezellig.

Het is inmiddels al tijd voor de lunch en gaan naar de Panera. Wat een heerlijke zaak is dat toch. Ik neem een kop soep met 1/2 stokbrood en 1/2 sandwich en Ton neemt een lekkere grote sandwich. Ook daar doen we op ons gemak en ook daar genieten we van alles wat voorbij en naar binnen komt. Ook daar reuze gezellig.

Deze Panera zit naast het Outlet winkelcentrum dus daar lopen we even een rondje en kijken alvast naar spullen die we morgen willen kopen. Je zou zeggen waarom niet gelijk meenemen, maar dan hebben we morgen niets te doen ;-) Bij de Starbuck is het winkelcentrum nemen we allebei een heerlijke Caramel Frappachino.

Na de Outlet rijden we naar de WalMart en genieten voor de laatste keer van deze geweldige supermarkt. Voor de zekerheid kopen we ook een koffer want de gekochte kleding moet natuurlijk wel mee naar huis.

We brengen de boodschappen thuis en gaan voor de laatste keer eten bij de Taco Bell. Na het eten gaan we nog even naar Old Town want daar is op Donderdag de motor-meeting. We lopen daar wat rond, kijken naar de motoren en naar al het "grappige" volk wat daar rond loopt.
Thuis kijken we nog wat TV en gaan slapen.

Gemiddelde temperatuur: 26 graden
Gereden kilometers: heel weinig

Gillende wankelmotoren, een dode wasbeer en schade aan de Mustang

Woensdag 4 november.

Elk jaar als we hier zijn gingen we naar Moroso Raceway voor een E.T.Bracket Race maar 2 jaar geleden zijn we daar mee gestopt. Verleden jaar wilde we maar was Moroso gesloten en werd verbouwd. Dit jaar stond het niet in de planning maar we willen toch. We hebben vandaag niets anders gepland dus gaan we naar Palm Beach Raceway zoals het nu heet.
Het racen begint pas na 17.00 uur dus we hebben nog wat tijd in te vullen. We gaan eerst op ons gemak ontbijten in het Marketstreet Cafe in Celebration.

Na het ontbijt gaan we op ons gemak richting het zuiden. Palm Beach Raceway is ruim 230 km rijden en we gaan binnendoor via de US 441. Als we bij het circuit komen is alles nog dicht en niets te zien. Zou het wel doorgaan ? We zijn wat vroeg dus besluiten door te rijden richting de kust. Als we zo een beetje rondrijden komen in een buurt terecht die je vaak op TV ziet waar politie invallen zijn en zwaar drugs wordt verhandeld. Best wel een beetje creapy. We draaien dus maar om en gaan terug naar het circuit.

Als we daar aankomen zijn er al 3 racers ! Dat lijkt dus nergens op. Ik loop naar de kassa en vraag of het normaal is dat er op woensdag zo weinig racers zijn. De dame verteld dat er nog meer komen maar het is wat vroeg. We hebben niet echt zin om toegang te betalen als er maar zo weinig racers komen en dat zeg ik dan ook letterlijk tegen haar. We maken nog een praatje met haar en willen eigenlijk weggaan. Ze wil schijnbaar niet dat wij weg gaan en biedt aan om ons gratis naar binnen te laten. Nou vooruit dan maar, dat doen we. Eenmaal binnen zeggen we tegen elkaar dat we een uurtje wachten en als er dan nog niets is gaan we weg.

Na een half uurtje druppelen wat racers binnen en gaan ze wat racen. Het stelt weinig voor maar we blijven toch maar. Het wordt langzaam leuker als er meer racers komen. Mustangs uit verschillende jaren, GTO's, Buicks en ander leuk spul racen de 400 meter. Dan komen er ook nog een Honda met waanzinnig gillende motor



En een hele leuke Datsun B210 uit 1970 met nog harder gillende wankel motor met een enorme turbo. Het wordt toch nog leuk. Helaas gaat zijn run niet echt goed.



Het wordt al laat en we moeten nog 3 uur terug rijden dus we besluiten om weg te gaan. We nemen de zelfde route terug. Deze weg gaat door moerassen en bossen en is zeer donker. En dat merken we dan ook op een gegeven moment. Ik zit net op het scherm van de iPod te kijken als ik Ton een harde gil hoor geven en een beest probeert te ontwijken. Helaas is het te laat en een hele hard knal is het gevolg. Het was een wasbeer die de weg overstak vlak voor onze auto. Ton kon het beest helaas niet ontwijken. Omdat het erg donker is heeft het geen zin om te stoppen maar hij gaat wel langzamer rijden omdat hij iets voelt in het stuur. Dan volgt nog een klap en waarschijnlijk zat er nog een deel van het arme beest in de wielkast. We zijn zeer onder de indruk en voelen ons rot. Dan vliegen er nog 2 herten over de weg en dan zit de schrik er echt goed in. Het volgende half uur rijden dan ook zeer voorzichtig en zijn zeer oplettend op wat er langs de weg kan lopen.

We komen aan het einde van de 441 bij Holopaw. Daar is een benzinestation en we stoppen om te kijken of we schade hebben. Er blijkt een onderlip van de bumper los te zitten en de binnenkant van de wielkast, die van plastic is, is totaal verdwenen. SHIT, flinke schade dus. We rijden langzaam terug naar huis en gaan morgen wel even naar de Hertz.

Thuis praten we nog even na over alles wat we hebben meegemaakt en gaan dan doodmoe slapen.

Gemiddelde temperatuur: 27 graden
Gereden kilometers: 498 km

Een bekend stadje, bekend fort en heel veel kilometers

Dinsdag 3 november

De planning vandaag is Fort Clinch State Park en Fernandina Beach op Amelia Island. Hier zijn we verleden jaar ook geweest, maar dat vonden we zo mooi dat we er graag nog een keer heen gaan. Het is wel een ontzettend eind rijden, bijna 650 km v.v., maar meer dan de moeite waard.
We staan daarom dan ook redelijk vroeg op, ontbijten en gaan de deur uit. Natuurlijk moeten we eerst tanken en omdat we dan toch ook langs de Starbucks rijden, lopen daar ook eerst even naar binnen.

Het is een hele lange autorit en stoppen dan ook op diverse parkeerplaatsen voor het nodige rek, strek en plas gebeuren. Het is redelijk rustig overal, behalve als we in de buurt van Jacksonville komen. Daar is het toch behoorlijk druk op de weg. Logisch want Jacksonville is een grote stad.
Vanaf de snelweg is het centrum van de stad goed te zien. Bijzonder mooie grote gebouwen en bruggen. Jacksonville is qua grondoppervalk de grootste stad in de VS, bijna 2300 vierkante kilometer. Enorm dus. Het is ondertussen tijd geworden voor de lunch en vinden een Panera. We eten een heerlijke sandwich en ik ook een kom Franse uiensoep met verse parmazaan.

We rijden weer verder en komen vlak bij de grens met Georgia. Daar gaan we de snelweg af en rijden richting Amelia Island. Als we in Fernandina Beach aankomen rijden we eerst naar het historisch centrum. Daar parkeren we de auto (betaald parkeren ? wat is dat ??) en lopen door Main Street. De gebouwen die hier staan zijn allemaal gebouwd tussen 1860 en 1890. Heel mooi allemaal.



Het wordt al wat laat en gaan richting Fort Clinch State Park. Het is gelukkig niet ver rijden. Ook daar betalen we de $6 entree en rijden het park binnen. De weg door het park heen is heel mooi. Het is een soort groene tunnel. Mooie grote bomen vormen een tunnel met hun takken en aan die takken hangt het, voor Florida gangers, bekende mos.

We rijden door tot het einde van het park. Daar staat het Fort Clinch. Een gerestaureerd fort uit de 19de eeuw. Fort Clinch is gebouwd in 1847. Het was tijdens de burgeroorlog in gebruik rond 1861 door de Confederates en een jaar later veroverd door de Federalen.

Het is een zeer mooi Fort dat in goede staat is gebleven en nu door vrijwilligers wordt onderhouden en gerenoveerd.



We blijven tot het fort sluit en gaan dan weer richting Kissimmee. Omdat het al laat wordt besluiten we onderweg ergens te gaan eten. Bij Daytona is de tank ook leeg en gaan we de snelweg af om te tanken.

Omdat ik al heel lang bij The Winghouse wilde eten maar het er nooit van gekomen is, gaan we er vanavond eten. Tijdens al onze bezoeken aan Biketoberfest over de jaren heen reden we langs The Winghouse en was het altijd heel druk daar en stonden er flink veel motoren op de parkeerplaats. En nu begrijpen we waarom. De serveerster van dit restaurant zijn allemaal mooie meiden in strakken korte broekjes, mooie benen en vooral zeer strakke laaguitgesneden shirts waarbij de gehele babymelk fabriek naar buiten komt kijken. Geen wonder dat het zo'n populair restaurant is bij bikers.
We nemen alle twee een portie van 20 wings maar dat blijkt een veel te groot portie te zijn. Deze wings zijn wings van Tirannosaurus Kippen. Veel te veel dus, dus we vragen een 'doggiebag' als we naar huis gaan. De overgebleven wings eten we morgen wel als we naar Palm Beach Raceway gaan.

Met volle tank en volle buik rijden we naar huis. Daar komen we doodmoe aan en gaan vrijwel direct slapen want morgen word ook weer een lange dag met vele kilometers onder de kont.

Gemiddelde temperatuur: 29 graden
Gereden kilometers: 653 km

De upload snelheid is op dit moment erg langzaam daarom op dit moment GEEN video. Misschien morgen.....

Alligators, vogels, spinnen en veel kilometers

Maandag 2 november.

De vakantie kruipt naar z'n einde en er zo veel dingen die we nog willen doen. 5 Weken is toch wel erg kort ;-) Ik wilde nog enkele State Parks doen, dus we zoeken naar een mooie. De keuze is gevallen op Myakka River State Park. Het is wel de één van de verst gelegen maar dat maakt niet uit. Retourtje Myakka is ongeveer 400 km. Daarom staan we vroeg op, eten een boterham en drinken een bak koffie. We moeten natuurlijk ook nog tanken dus rijden eerst even naar de Race Trac. De benzine is weer goedkoper geworden. Wel 1 hele cent !! Dat uitgespaarde geld gaan we natuurlijk gelijk uitgeven bij onze vrienden uit Atlanta. De uitgeperste koffiebonen smaken weer heerlijk.

We rijden wel via de snelweg, wat niet onze gewoonte is, want binnendoor duurt de rit bijna dubbel zo lang. Na bijna 200 km komen we bij de afslag voor Mayakka en stoppen eerst even bij het bedrijf met de grote gele M. De snelle salade en kip smaken toch wel lekker. Vanaf de McD is het maar zo'n 15 km naar het Myakka State Park.

We betalen de $6 entree en rijden het park in en al snel zien we prachtig landschap en mooie vogels. We stoppen natuurlijk direct en maken wat foto's.
Een eind verder op, als we over een brug rijden, zien we een aantal grote alligators liggen.


We stoppen direct en gaan kijken. Wat een gaaf gezicht ! Onze aanwezigheid trekt de aandacht van andere toeristen die over de brug rijden en al snel staan er veel mensen te kijken naar al het moois.

We rijden weer verder en stoppen bij de Canopy Walkway. Dat is een loopbrug gespannen tussen twee hoge torens. Het loopbrug gedeelte loopt tussen de boomtoppen.

Het is erg indrukwekkend. Als we boven in de toren aankomen zijn we overrompeld door het geweldige uitzicht. Wat is dat mooi !!!



We kijken uit over de toppen van de bomen en kunnen enorm ver kijken.

We blijven een tijdje staan maar moeten dan naar beneden omdat meer mensen naar boven komen en dan wordt het wel erg vol daar. Beneden gaan we op een bankje zitten en genieten van alles om ons heen.

We rijden weer verder en komen dan bij de Myakka rivier. Ook daar stoppen we en genieten van al het moois wat ze daar zien. We rijden verder het gehele park door en gaan dan weer langzaam terug naar het begin van het park. We stoppen nog even bij het Visitors Center en gaan dan weer langzaam terug naar de snelweg. Ook de terugweg doen we via de snelweg omdat het al weer laat wordt en de binnendoor weg is dan geen optie.

Terug in Kissimmee eten wij Joe's Crab Shack. Heerlijk eten maar een verschrikkelijke tent. Keiharde muziek, zingende dansende schreeuwende obers, een vervelende ober die zomaar bij je aan tafel komt zitten en over van alles praat. Een manager die wel 3000 keer langs komt en vraagt of alles goed is, een trutje die van ballonnen hoedjes en andere dingen maakt en een ander trutje die de herfstcollectie van Crab Shack T-Shirts aan probeert te smeren. Dat was daar eens maar nooit meer.

Natuurlijk rijden we voordat we naar huis gaan even langs de Chick-fil-A voor een lekkere shake en cheesecake.

Gereden kilometers: 413 km
Gemiddelde temperatuur: 30 graden

Let op ! In het begin van het filmpje hoor je een zeer bijzondere, zeldzame Polifinario vogel die z'n lokroep doet.

Een uur langer vakantie !

Zondag 1 november.

Vandaag gaat het aftellen dan echt beginnen. Maar gelukkig hebben we een uur langer vakantie want vannacht is hier de wintertijd ingegaan. Nou dat uur langer slapen kunnen we goed gebruiken. Het wordt vandaag, zoals elke zondag, een rustdag.

Ontbijten doen we thuis en gaan pas in de middag even naar de WalMart voor wat kleine boodschappen en naar de Florida Mall voor een lunch in de foodcourt. We lopen een rondje en gaan weer terug naar huis. Vandaag is het wat koeler door bewolking maar dat mag de pret niet drukken. We genieten bij het zwembad en surfen wat op het web. Fijn hoor zo'n draadloos netwerk. Sandra was online en daar hebben we even mee gechat. Ze had wat rondgekeken op de website van die krant waar ik in stond met de Lake Mirror Classics en had een foto gezien van de lancering van de raket. Op die foto staan wij. Erg leuk dat ze ons die link heeft gestuurd. Wil je het kranten artikel zien klik dan hier.
Dit is in ieder geval de foto. Rara waar staan wij ;-)



We gaan het avondeten nuttigen bij onze vrienden van Applebee's. Natuurlijk nemen we als voorgerecht de overheerlijk spinazie/artisjokken dip met warme tortilla chips. Dit is zo heerlijk ! Gelukkig heb ik een tijdschrift gekocht met het recept van deze dip want dit gaan we de gasten die komen eten bij ons natuurlijk serveren.

Thuis kijken we naar de 4de wedstrijd in The World Series tussen de Phillies en de New York Yankees. SPANNEND !!! Inmiddels zijn Ton z'n luiken dicht gevallen en ik heb ook moeite met wakker blijven. Tot morgen............

Gemiddelde temperatuur: 28 graden.

En weer gaan ze harder en sneller

Zaterdag 31 oktober.

Outlaw Racing is vandaag. Één van de hoogtepunten van de vakantie. Altijd het laatste weekend van Oktober is het race evenement. Drie dagen racen er semi-professionals om de snelste tijd en hoogste snelheid en natuurlijk de hoofdprijs. Ieder jaar kiezen we ook voor de zaterdag om te gaan want dan racen er de meeste. Het zijn High-Tech racers met als basis normale straat auto's. Ze zijn onderverdeeld in diverse klasses. Afhankelijk van bandenmaat en gewicht. De snelste klasse is de Unlimited.

We staan dus weer vroeg op en drinken een mok koffie. Ik smeer het brood voor onderweg en voor daar, vul de super grote Disney beker met Tropicana en vul de koelbox met water, limonade en een paar kilo ijsblokjes. Geweldig zo'n machine die ijsblokjes maakt. We gaan de deur uit en rijden natuurlijk langs de Starbucks voor nog een goede bak. Als we bij Orlando Speedworld aankomen is het opvallende rustig. Normaal stond er voor de ingang een enorme file, maar dit jaar niets. Bij de kassa, waar je met je auto heen rijdt, is het ook rustig. We betalen $30 per persoon en parkeren de auto. Ook hier is te zien dat het economisch slechter gaat. Het is beduidend rustiger dan voorgaande jaren. We lopen direct naar de tribune. Voor we er zitten zijn we al 10 liter vocht kwijt. Wat is het weer ontzettend warm. Als dat maar goed gaat.

Het festijn is al begonnen dus we gaan gelijk zitten en genieten van het spektakel. Het ene na het andere record wordt gebroken. Na een tijdje, en 3 liter water en 2 liter Diet Moutain Dew, houden we het niet meer uit en gaan even terug naar de auto. Daar zetten we de airco op maximum en koelen we af. Ook eten we wat van het heerlijke brood wat we gisteren bij de Publix hebben gekocht. Lekker met honing ham en pepper jack kaas (lichte kaas met jalapeno peppers en rode pepers). We gaan weer terug naar de tribune.

Al snel is er een korte pauze en gaan we naar de andere kant van het terrein en lopen via de pits naar de 'straat' waar de stands met souvenirs, kleding en auto onderdelen staan. We wandelen daar wat rond en gaan zo af en toe afkoelen in de schaduw. Het is wel lekker als het warm is maar je kan ook overdrijven natuurlijk.

Als ze weer gaan beginnen gaan we langs de baan staan. En weer worden de records gebroken. Tegen de 370 km/u in 6.38 seconden ONGELOFELIJK !!!!! En wat ook ongelofelijk is, is de temperatuur. We moeten weer even gaan afkoelen in de auto. Ik heb het moeilijk zo af en toe.

Na de afkoel periode gaan we weer op de tribune zitten genieten. Op een gegeven moment verliest een Mustang de macht over het stuur en knalt in de muur. Zonde, maar wel spectaculair. En natuurlijk ben ik op dat moment niet aan het filmen of fotograferen.

Zo gaat het heel de dag en avond door, en als de zon onder is gegaan koelt het gelukkig af en is het vol te houden. Op diverse plaatsen rond de baan genieten we van de races. Rond 21.00 uur vinden we het genoeg en gaan terug naar huis. Zo'n dag als vandaag vreet energie uit je lijf. De meeste toeschouwers hebben er genoeg van want het parkeerterrein is al voor 70% leeg. Onderweg willen we nog een soepje eten bij de Panera maar die is helaas gesloten.

Het was een super dag, met super auto's die super tijden en super snelheden rijden maar het was ook een super warme dag met super veel zweet en super veel vocht inname.




Gemiddelde temperatuur: 33 graden (gevoelstemperatuur 41 graden)