De terugreis

Zaterdag 7 november.

De laatste dag is aangebroken. Ik was al vroeg, 07.00 uur, wakker. Van de laatste koffie een bakkie gezet en Ton wakker gemaakt. Op ons gemakt de koffie gedronken en het nieuws op TV gekeken. Amerika is nog steeds geschokt over wat er is gebeurt de laatste 2 dagen. De schietpartij in het leger in Texas en de schietpartij in Orlando. Erg wreed allemaal. Maar ja, dat krijg je als je je gun kan kopen bij Guns Galore of Guns 'R Us. Zulke shops komen we ook regelmatig tegen. Maar aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat je een indringer in je huis die je leven bedreigt mag neer knallen.

Na de koffie hebben we de koffer en tassen afgesloten, gedoucht en de rotzooi opgeruimd. De tijd om te vertrekken is aangebroken. Met pijn in ons hart doen we de deur achter ons dicht. Ieder jaar wordt het toch weer moeilijker om weg te gaan. En die 5 weken ??? Die zijn om gevlogen !!!

Voor het laatste bakkie Bukkie rijden we naar onze eigen Starbucks aan de 192. Daar genieten we in volle teugen. Maar ook hier moeten we weg en rijden naar de luchthaven. We leveren de auto af en het bonnetje staat op nul. De totale kilometerstand van gereden kilometers is bijna 10.000 km. Echt ongelofelijk !! Als we die stand zien dan beseffen we wel degelijk dat we 5 weken hier geweest zijn. Voor ons gevoel is alleen de tijd omgevlogen.

De courtesy bus brengt ons naar Terminal B. We hadden thuis al ingecheckt dus we hoeven alleen maar de labels te printen en de koffers af te geven. Alle koffers zitten onder de 23 kg. Met 27 kg heen en met 85 kg terug. Hoe doen we dat ??????? Vraag maar aan Dhr. T.Hilfiger

Nu zitten we bij gate 42 voor de vlucht naar Washington DC. Daar hebben we bijna 2 uur overstaptijd voor de vlucht naar Amsterdam. Daar is geen gratis internet dus de rest van het verslag wordt thuis geschreven.

Een ieder die ons verslag heeft gevolgd en de moeite heeft genomen om reacties achter te laten, hartelijk bedankt daarvoor. We vonden dat heel leuk.

Houdoe !